Klinische Psychologie

Ik haal er zo veel energie uit als ik een patiënt ergens inzicht in kan geven en verder kan helpen!Ik liep stage op de dagbehandeling, waar patiënten met een angst- of dwangstoornis komen voor wie tweedelijns zorg niet voldoende geholpen heeft. Het zijn mensen met complexe problemen, een hele interessante groep. Op de dagbehandeling krijgen ze cognitieve therapie en ze doen exposureoefeningen, waarbij ze met een verpleegkundige de stad in gaan om de dingen waar ze bang voor zijn – roltrappen of liften bijvoorbeeld – op te zoeken.Aan het begin van m’n stage was het vooral meelopen en meekijken, maar al snel mocht ik de cognitieve therapie doen met iemand erbij, en de exposure zelfs helemaal zelf. Ik heb heel veel geleerd en was ook echt onderdeel van het team – ze hebben me niet één keer laten kopiëren of koffie halen. Aan de andere kant is het ook prettig dat je als stagiair niet helemaal eindverantwoordelijk bent. Dat maakt het makkelijker om de heftige verhalen die je hoort ook weer te kunnen loslaten, aan het einde van de dag.Mijn afstudeeronderzoek heb ik ook bij het UCP gedaan. Ik voerde een onderdeel uit van een langlopend onderzoek, dat al sinds 2014 bezig is. Het gaat over emotioneel redeneren: conclusies trekken op basis van je emoties, in plaats van objectieve informatie. Dus iemand voelt bijvoorbeeld angst, en concludeert dat er dan wel gevaar zal zijn – in plaats van eerst iets gevaarlijks waar te nemen, en dan pas bang te worden. De verwachting is dat mensen met een dwangstoornis meer emotioneel redeneren dan een groep gezonde controles.Ik vond het heel leuk dat ik op dezelfde plek een stage én een onderzoek deed, omdat op die manier de praktijk en de theorie met elkaar verbonden zijn. Er wordt in de klinische psychologie heel veel onderzoek gedaan en daar komen dan allerlei nieuwe bevindingen uit, maar die moeten wel gekoppeld worden aan de praktijk. Met mijn stage kon ik dat in het klein doen.Stage lopen is in deze master niet verplicht. Dat kan ook niet, daarvoor zijn er te weinig stageplekken beschikbaar, maar eigenlijk vind ik het heel erg zonde dat zoveel studenten dit mislopen. In de bachelor heb ik nul praktijkervaring opgedaan, alleen maar uit boeken geleerd. Natuurlijk haal je belangrijke kennis uit de literatuur, maar pas in de praktijk kom je erachter hoe het is om als psycholoog te werken en of het bij je past.Dus ik kan het iedereen alleen maar aanraden. Solliciteer gewoon op zoveel mogelijk plekken, stel je enthousiast en open op, wees niet te kieskeurig. Alle ervaring is meegenomen en overal valt wel iets te leren!

Wanneer je de master Klinische Psychologie hebt afgerond ben je basispsycholoog. Dan mag je niet zelfstandig diagnoses stellen en behandelingen uitvoeren. Ik werd aangenomen bij GGZ Drenthe om die opleiding te gaan doen. Tijdens de opleiding werkte ik gedurende twee jaar vier dagen per week en had ik één dag per week opleiding.Na de opleiding mocht ik blijven en nu werk ik voor het Vroeg Interventie Psychoseteam van GGZ Drenthe. We werken voornamelijk met jongeren met een eerste psychose of een risico op een psychose. Ik doe bijvoorbeeld intakes, psychologisch onderzoek en cognitieve gedragstherapie met hen. Het is heel leuk en gevarieerd werk. Het is soms zwaar maar ook mooi om de jongeren te kunnen helpen.Ik heb nog veel aan wat ik tijdens mijn studie geleerd heb. De gespreks- en onderzoeksvaardigheden komen nog iedere dag van pas. Er zit naar mijn mening niet zoveel verschil tussen onderzoek en praktijk. Je hebt een bepaalde hypothese, voor een onderzoek of over een patiënt, die je vervolgens gaat toetsen. Je verzamelt informatie, dat duurt een tijdje, en uiteindelijk kom je tot een bepaalde conclusie. De denkwijze is in beide gevallen hetzelfde.

Mijn advies voor huidige studenten is om een leuke stage te zoeken en om de juiste vakken te kiezen die je nodig hebt om toegelaten te worden tot de GZ-opleiding (mocht dat je ambitie zijn). Het is vrij lastig om in de GZ-opleiding terecht te komen, het aantal plekken is beperkt. Het is dus handig om een plan B te hebben.

Bij tentamens kregen we vooral open in plaats van meerkeuzevragen, zoals tijdens de bachelor. We gingen veel dieper in op de stof, wat fijn was. Toch bleef alles ook tijdens de master vrij theoretisch. Daarom ben ik blij dat ik stage heb gelopen, daar heb ik heel veel van geleerd.Ik liep stage bij Maarsingh & van Steijn, een psychologenpraktijk in Leeuwarden. In het begin keek ik veel mee bij collega’s maar uiteindelijk mocht ik zelf ook behandelen. Dat vond ik in het begin doodeng maar wel heel leuk en interessant. Na mijn afstuderen mocht ik een aantal uur in de week bij mijn stageplek blijven werken. Uiteindelijk mocht ik steeds meer uren werken en nu mag ik volgende maand zelfs beginnen aan de GZ-opleiding. Dan heb ik één opleidingsdag en werk ik drie dagen.Nu ben ik basispsycholoog, ik mag al veel doen maar nog wel officieel onder supervisie van collega’s. Ik zie ongeveer vijf mensen per dag met wie ik allemaal een uur spreek. Ik doe coaching, assessments, psychologische behandelingen, diagnostiek. Verder ben ik bijvoorbeeld bezig met verslaglegging of contact met huisartsen en werkgevers. Als ik straks Gezondheidszorgpsycholoog ben mag ik mijn eigen naam schrijven in de verslaglegging en heb ik natuurlijk meer basiskennis waar ik op kan vertrouwen.Ik vind mijn werk heel erg leuk. Het is heel erg divers, ik spreek mensen met allerlei verschillende problemen. Ook geef ik trainingen aan groepen, bijvoorbeeld aan mensen met een negatief zelfbeeld. Op dit moment behandel ik mensen tot maximaal 35 jaar, omdat anders het leeftijdsverschil te groot wordt. Zo zie ik bijvoorbeeld veel studenten. Omdat ik nog vrij jong ben heb ik vaak sneller een klik met hen.

Mensen geloven onvoorstelbare dingen die andere mensen niet begrijpen of niet zien, ongeacht tegenspraak of bewijzen van buitenaf. Vervolgens is het de vraag hoe je mensen zo goed mogelijk kan helpen weer mee te doen in de maatschappij. Maatschappelijke participatie en het tegengaan van stigmatisering zijn dan ook mijn belangrijkste drijfveren.Psychologie is een tak van de wetenschap die dicht bij het dagelijks leven ligt. Als psycholoog bestudeer je alledaagse sociale processen. Bij klinische psychologie is de voornaamste aantrekkingskracht het iets kunnen betekenen voor andere mensen. Daar zit een groot stuk nieuwsgierigheid bij; nieuwsgierigheid naar de oorzaken van problematisch gedrag en de motivatie om uit te zoeken hoe je deze problemen het beste kunt behandelen.De track klinische psychologie heeft veel te bieden aan toekomstige studenten. We kijken bijvoorbeeld vanuit de klinische praktijk naar wetenschappelijke thema’s en er is aandacht voor zorginnovatie. Maar we doen ook experimenteel onderzoek om te kijken welke processen aan bepaalde vormen van psychopathologie ten grondslag liggen. De expertise van de docenten is gevarieerd; er is veel kennis in huis van verschillende domeinen.