Geestelijke verzorging

Het leuke van de master vind ik dat het academisch niveau van de vakken, zoals psychopathologie & religie, samengaat met een inhoudelijke gerichtheid op de praktijk. Je wordt uitgedaagd om te reflecteren op de theorie en op hoe je daar zelf in staat als toekomstig geestelijk verzorger. De omgang met het drukke programma, de combinatie van vakken volgen en stage lopen, zorgt ook voor een ander leerproces: hoe ga je om met stress en hoe (her)vind je zelf ruimte en inspiratie om het werk als geestelijk verzorger te kunnen uitvoeren?Inmiddels ben ik werkzaam als geestelijk verzorger in het UMCG, waar ik ook stage heb gelopen. Het werken in het ziekenhuis spreekt me erg aan. Enerzijds vanwege de dynamische organisatie waarin je samenwerkt met andere zorgverleners, anderzijds vanwege de begeleiding van mensen op een precair moment in hun leven. Het ziek zijn en opgenomen zijn is vaak heel ingrijpend. Het is een moment waarop levensvragen kunnen spelen en waar geestelijke verzorging op zijn plaats kan zijn. In alle drukte van het ziekenhuis biedt de geestelijke verzorging een 'plek' waarin aandacht is voor wat het ziek zijn met iemand doet, maar ook voor waar iemands kracht en inspiratie ligt. Dit kunnen, naar mijn idee, 'heilzame' gesprekken zijn, die je ook als geestelijk verzorger weer kunnen 'voeden'. Hierin zit dus een wederkerigheid, die het werk ook voor mij inspirerend maakt.

Er wordt steeds een beroep gedaan op mijn creativiteit: Hoe kan ik deze bewoner bereiken, wat bedoelt ze met haar op het eerste gezicht onsamenhangende uitspraken, hoe kan ik aansluiting vinden bij haar belevingswereld? Mijn werkzaamheden hier zijn zeer divers. Natuurlijk voer ik gesprekken, zowel in groepsverband als individueel. Daarnaast doe ik stervensbegeleiding en leid ik huiskamervieringen en herdenkingsbijeenkomsten. Ook participeer ik in verschillende netwerken (zoals het Alzheimer Café en het Palliatief Netwerk) en onderhoud ik contacten met geestelijk verzorgers en predikanten uit de buurt.Ik heb ondertussen zoveel ervaring opgedaan, dat ik de afgelopen jaren ook weer op de faculteit te vinden was. Niet als student, maar als docent. Ik gaf het vak Gesprekstechnieken en Groepsdynamica en ik begeleidde stages van studenten Geestelijke Verzorging.

Naast cliëntgesprekken, zijn er tussendoor ook groepsmomenten en moreel beraden. Zo nu en dan horen thema-avonden ook bij mijn takenpakket.Daarnaast werk ik twee dagen bij Geestelijke Verzorging Aardbevingsgebied Groningen (GVA). Deze rol is uitdagend op een andere manier, het is een nieuwe organisatie waarbij ik zelf deel uit maak van de opzetfase. De aardbevingsproblematiek gaat mij zeer aan het hart. En dat ik mijn expertise mag inzetten voor het gebied waar ik zelf vandaan kom, voelt als een bijzondere kans. Ik draag bij aan het ontwikkelen van een training rond het signaleren en bespreken van levensvragen. Deze opdracht maakt dat ik veel afspraken heb met zorgprofessionals in de provincie, waardoor ik ook veel onderweg ben.De oefeningen in gesprekstechnieken en groepsdynamica tijdens mijn master ervaar ik als zeer waardevol, voor mijn eigen ontwikkeling en als voorbereiding op allerlei sociale situaties die je in het vak gaat tegenkomen. En door religie te zien als onderdeel van cultuur en het levensverhaal van mensen, ben ik breed inzetbaar als het gaat om zingeving en levensbeschouwing. Foto: Jan Willem van Vliet ©

Deze Nederlandse verzameling maakt deel uit van een groter internationaal project met allerlei mogelijkheden voor vergelijkingen.
Binnen de master geef ik het vak psychopathologie en religie. Verschillende psychische organisatievormen verhouden zich divers ten aanzien van religieuze beleving, motivatie en religieuze verbindingen/relaties. En dat binnen een context die steeds opnieuw verschuift ten aanzien van wat men als gezond dan wel ongezond ziet. Waar bijvoorbeeld nog niet zo lang geleden religie als een regressief verschijnsel werd gezien binnen de psychiatrie, wordt zingeving nu onder meer via ervaringsdeskundigen zelf weer binnengehaald. Vanuit psychodynamische perspectief is het uitgangspunt dat waar een psychisch verschijnsel zich in een extreme vorm laat zien (een klinische depressie of psychose bijvoorbeeld) er veel te leren valt voor de 'normale' ontwikkeling en hoe die zich verhoudt tot specifieke religieuze uitingsvormen of kenmerken. Naast theorie besteed ik veel aandacht aan casuïstiek vanuit de klinische dan wel de GV-praktijk. Hierbij maak ik gebruik van diverse werkvormen die de verbeeldingskracht aanspreken, zoals de analyse van kunstuitingen. Zo stimuleer ik studenten in hun kritische academische reflectie, en oefenen zij met zicht krijgen op relevante dynamische processen die voorkomen in elke geestelijke verzorgings-praktijk.
Daarnaast ben ik stage-coördinator en begeleid ik geestelijk verzorgers-in-opleiding. Het is elke keer weer verrassend hoe studenten kunnen groeien in en vorm geven aan hun rol.