Dat vind ik heel interessant. Dat andere perspectief betekende wel dat ik moest omschakelen, ook omdat ik in de eerste periode veel theorie kreeg, terwijl ik gewend was om ook met de praktijk bezig te zijn. Gelukkig vond ik de stof enorm interessant, vooral bij het vak Onderwijsbeleid. Veel facetten van onderwijsbeleid kwamen erin aan bod en je werd als student echt aan het denken gezet.Wat ik ook heel waardevol vond, was dat de actualiteit bij de theorie werd betrokken. Aan het begin van ieder college kregen we als studenten de mogelijkheid om iets in te brengen dat we in het nieuws hadden gelezen, en dat op de één of andere manier met educatie te maken had. Daar hadden we het dan over met z'n allen. Het zorgde ervoor dat ik merkte dat onderwijs echt een hot item is.Officieel moet je voor Onderwijskunde veertien dagen stage lopen, verspreid over ongeveer zeven weken. Ik heb mijn stage iets anders aangepakt. Ik wilde graag aan de slag bij de PO-raad, de sectororganisatie voor het primair onderwijs, maar dat kon alleen als ik langere tijd beschikbaar was. Toen ik dat voorlegde op de opleiding, kreeg ik de ruimte om de stage zo in te richten als ik het wilde. Ik vind dat ze dat hier sowieso echt goed doen: je wordt echt gemotiveerd om na te denken over wat je wilt, te snuffelen aan het werkveld, je krijgt heel veel mogelijkheden om jezelf te ontwikkelen.Door mijn stage probeer ik erachter te komen of onderwijsbeleid iets voor me is. Misschien wil ik na mijn studie ook wel voor de klas. Het liefste zou ik een soort combinatiebaan willen. Een hybride leraar zijn, als het ware: een paar dagen voor de klas en daarnaast bijvoorbeeld een onderzoeks- of beleidsfunctie.